Bir gün arkadaşlarımdan biri sohbet sırasında, etrafımdaki kadınların çoğunun beni çıkar için sevdiklerini söylemişti. O an saçmalama olmaz öyle şey demiştim. Fakat sonradan düşününce gerçekten de birkaçı hariç diğerlerinin benimle iş yaptıkları için bana iyi davrandıklarını ya da beni sevdiklerini düşündüm.
Sonuçta hiçbiriyle bir kan bağım yoktu, akraba değildik, asker arkadaşım da değillerdi, iş ortağı gibiydik. Nasıl iş ortaklarında ortaklık bitince dostluk da biter bizimki de az çok öyle aslında.
Hepsi canım Ahmet’im, o bir tanedir, benim canım menajerim, cancanım vs gibi sevgi ve pohpohlama sözcükleri kurarlar. Bazılarının sözleri ve sevgileri ise gerçek bence. Ben de yapı olarak nasılsam öyle bir adamım, kimseye numara yapamam, benim için yanlış olana bir şeye doğru demem. Bu nedenle onlar beni iş veren gibi görseler de ben hepsini çıkarsızca severim.
Ayrıca her zaman kadınların birbirlerine asla dost olamadıklarını söylerim. Neden mi ? Mesela erkekler ilk karşılaştıklarında hiçbir zaman birbirlerini süzüp üzerlerinde ne kıyafet var, ne saat takmışlar, ne ayakkabı giymişler diye bakmaz. Ama kadınlar baştan aşağıya süzer birbirlerini… ☺
